Antwerpen is niet alleen de grootste stad van Vlaanderen, maar in de gedachten van de Antwerpenaar is ze nog groter dan ze feitelijk al is, ze is zelfs de enige stad die bestaat. Niet voor niets heet Antwerpen in Antwerpen 'tstat' alsof er geen andere steden in de wereld bestaan; ze is zelfs wereldomspannend: 'de metropool'. Om dezelfde reden heet de Schelde 'tscheldt', omdat er natuurlijk nergens anders een "echte" rivier aan de stad bestaat, of toch tenminste geen echte Schelde.
Het beste kan je het vaststellen op vakantie: de eerste Belg die je er tegenkomt (of hoort) is hoogstwaarschijnlijk een Antwerpenaar (na de West-Vlamingen natuurlijk, maar die wonen dan ook in het buitenland). De Antwerpenaar is dan ook trotser op zijn stad dan om het even wie, en iemand van de buiten hoeft hem niet te komen vertellen wat hij er van vindt: dat weet de Antwerpenaar zelf altijd beter.
Oordeel zelf maar: alleen al de skyline (dat is het zicht op de stad van de overkant van 'tscheldt' - bij voorkeur vanuit het parkje op linkeroever vlak bij de voetgangerstunnel) is de mooiste die er bestaat - dat kan zelfs een buitenstaander er in alle objectiviteit met eigen ogen kunnen vaststellen. Van hier kijkt de Antwerpenaar trots naar de even trotse torens die het profiel van zijn stad beheersen, en stelt met welbehagen vast dat God, het Geld en het Gezag nog steeds waken over de Goede Gang van Zaken, en dat al heel erg lang - zo lang, dat Antwerpen zelfs een echte geschiedenis heeft (zo een waar boeken over geschreven zijn, met oorlogen, moorden, branden, veroveringen, heropbouw, kerken en kloosters, burchten en gevangenissen, paleizen en kantelen, en veel oude gebouwen, grote kunst, en allerlei archeologische stenen en gruis, met de erbijbehorende musea om alles nog eens duidelijk uit te leggen aan de plattelanders die de stad met grote ogen en open mond komen bezoeken).
Maar er zijn nog meer dingen waarop de Antwerpenaar trots kan zijn: de Onzelievevrouwetoren is de hoogste en Onze- lievevrouwentorenste van Vlaanderen, zelfs van de hele Nederlanden wordt gezegd, de Boerentoren is de wolkenkrabberste, de Zoo de zooste, en tscheldt niet alleen de scheldtste maar ook de rivierste van alle rivieren; de ring is de meest gefileerde autoweg in Vlaanderen, de Kennedytunnel de meest verstopte, de Leien de boulevardste, de haven (bijna) de grootste, de parken de rustiekste, de terrassen de schuimendste, de restaurants de smakelijkste, de kroegen de bruinste, en het Sintannekestrand is het stedelijkste strand van Vlaanderen, dat zelfs geen zee of meer nodig heeft om een volwaardig strand te zijn.
Antwerpen is een stad vol tegenstellingen: nergens wordt er zoveel gefeest en begraven, gedronken en gebraakt, gegeten en doorgespoeld, nergens zijn er zoveel terrasjes, nergens is er zoveel gezelligheid en zoveel eenzaamheid en nergens roepen zoveel honden om hun baasje en andersom.
Nergens anders in Vlaanderen vind je zoveel stad en zoveel water, nergens is er zoveel beton en zoveel groen, zoveel kerken en zoveel café's, zoveel exotische en inheemse winkels, zoveel moderne bars/café's en zoveel restaurants in oudehoevestijl, zoveel progressieven en zoveel conservatieven, zoveel solidariteit en zoveel argwaan, zoveel buitenlanders en zoveel nationalisten, zoveel vooruitgangsdenkers en zoveel achteruitgangsgedachten, zoveel vuilniswagens en zoveel rondslingerend vuil, zoveel goede wil en zoveel zurigheid, zoveel anarchistische vrijheidsdrift en zoveel volksgebonden traditie, zoveel filosofie en zoveel banaliteit, zoveel acteurs, dichers en schrijvers en zoveel die doen alsof, zoveel echt Nederlands en zo veel authentiek Aaantwaaarps, zoveel cultuur en zoveel gebrek eraan, nergens wordt zoveel originele kunst gemaakt en zoveel gebakken lucht, nergens passen verbeelding en werkelijkheid zo goed bij elkaar als hier. Iedereen vindt er zijn weg en gading.
Na een lange glorietijd in de vorige eeuw - met als bekroning de aanleg van een echte, onvervalste, zelfs (gedeeltelijk) ondergrondse premetro, net als alle andere grote metropolen van de wereld - is men na lang palaveren aan de de vele togen rond het stadhuis tot het inzicht gekomen dat het zo niet verder kon, en dat er wat moest veranderen. Men moest de handen uit de mouwen steken om het verleden het aanzicht van de toekomst te geven, en zo gezegd, zo gedaan: de stad wordt op het ogenblik flink omgewoeld, en dat zal nog wel even duren. Sommigen zeggen: 't houdt nooit op. De jongste jaren is er er zowat overal gewerkt: aan een imposant NIEUW STATION, onvermijdelijk de spoorwegkathedraag genoemd, waar ze zelf vanuit het Buitenland naar komen kijken, met ernaast de gecontesteerde kantoorwijk van het Kievitplein, aan NIEUWE LEIEN die toch maar weer voor de helft afgeraakt zijn (de andere helft heefet op zich laten wachten tot de verkiezingen voorbij waren) en aan een opvallend NIEUW GERECHTGEBOUW, aan het bakstenen vierkante spiraaltoren van het MAS (Museum aan de stroom) die al gauw een eigen biotoop rondom is gaan ontwikkelen voor dat het geopend is, aan een ruim bemeten overkapping van het theaterplein. Maar ook de STAD ZONDER WERKEN heeft wel wat te bieden.
De argeloze bezoeker vindt op dit eigenste webbement een zorgvuldig gekozen selectie van de belangrijkste projecten en enkele willekeurig gekozen maar typerende merkwaardigheden van hier. Wees gerust: ik ben geen geboren Antwerpenaar, dus is het het heel erg objectief en wordt het allemaal uitsluitend ter uwer voorlichting verstrekt, en een beetje om mijn hobby (fotograferen) een bestaansreden te geven.
Als u nog meer wilt zien, zult u zelf eens een keer moeten komen/gaan kijken. U bent van mijnentwege alvast welkom, en van de Antwerpenaars ook.
ludovico.be | antwerpen